واقعیت گرایی فیلم

.
در گفت وگوهای متفاوتی که از زنده یاد فریدون رهنما به یادگار مانده است او را به معنای واقعی کلمه روشنفکری ایرانی می بینیم که مدافع حرکت های نو و مدرن در حیطه هنر و ادبیات و سینما و تئاتر بوده است.
در حیطه سینما علاوه بر فیلم های ماندگاری که ساخته و نقدهای تاثیرگذاری که نوشته، باید به حمایت بی دریغ او از به وجود آمدن گروه «سینمای آزاد»، و به ویژه فیلم های تجربی سینماگران «سینمای آزاد» اشاره کرد. در زمینه تئاتر او اولین حرکت نو در ایران را با جهان در پیوند می دانست. به همین دلیل در سال های 1348-1347 او از مدافعان نمایشنامه «پژوهی ژرف و سترگ در دوران بیست و پنجم...»، اولین نوشته عباس نعلبندیان بود که آربی آوانسیان آن را به صحنه برد. رهنما را بیشتر فیلمساز می دانند، اما رهنما شاعر هم بود و پنج کتاب شعر به زبان فرانسه از او منتشر شده است. کتابخانه رهنما در سال های بسیار دور پناهگاه و مامن هنرمندان و شاعران بسیاری بوده است. سال های سال شاملو، سپهری، اخوان، محصص، چوبک و... در کتابخانه رهنما شاهد کتاب هایی بودند که در فرانسه منتشر می شد و آنان به این وسیله با شاعران جهان در ارتباط قرار می گرفتند. آشنایی شاملو با شاعرانی چون پره ور و پل الوار و... از طریق همین کتابخانه بوده است. رهنما علاوه بر دوستان شاعر و هنرمند، با روشنفکران دوره خود نیز دوستی عمیقی داشت که از آن جمله می توان به دوستی و رابطه او با زنده یاد مرتضی کیوان اشاره کرد.

کتاب «واقعیت گرایی فیلم» رساله پایانی تحصیلات سینمایی او است.
این کتاب نخستین بار در سال 1351 منتشر شد، این کتاب رساله پایان نامه دانشگاهی او بود که در سال 1336 نوشته شده بود و نخستین بار پس از 15 سال به چاپ رسید.